بش قارداش

بش قارداش یکی از جاذبه های تاریخی ، طبیعی و توریستی بجنورد است که در زبان ترکی خراسانی به معنی پنج برادر می‌باشد. این اثر در تاریخ 11 دی سال 1380 با شماره ثبت 4575 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

 در فضای فعلی پارک بش‌قارداش، فضای دلنشینی همراه با نمازخانه، چندین سوپر مارکت و امکانات کامل رفاهی جهت خدمت رسانی به مسافرین و گردشگرانی که به این استان سفر می‌کنند ایجاد گردیده است و در طول سال بویژه در بهار و تابستان میزبان گردشگران و شهروندان استان است.

این مکان در فاصله 7 کیلومتری شهر بجنورد( مرکز استان خراسان شمالی ) در جاده بجنورد – اسفراین قرار دارد.

آرامگاه عطار نیشابوری

مقبره عطار نیشابوری، بنایی تاریخی است که در دوره تیموری توسط امیر علیشیر نوایی ساخته شد و این بنا در دوره پهلوی دوم مرمت کامل و در دهه 70 به طور مختصر مرمت شد. 

فرید الدین عطار نیشابوری ، شاعر و عارف مشهور ایرانی ، در حدود سال 540 هجری متولد شد و در سال 618 هجری درگذشت. مقبره وی در خیابان عرفان نیشابور امروزی واقع شده است. بنای فعلی مقبره دارای هشت ضلع و یک گنبد کاشی کاری شده و چهار ورودی می باشد.

 در قسمت بیرونی آن چهار غرفه کاشی کاری شده و در وسط مقبره ، آرامگاه عطار و یک ستون هشت ترکی به ارتفاع 3 متر قرار دارد.

مسجد گوهرشاد

 مسجد گوهرشاد در مشهد در جنوب حرم علی بن موسی الرضا به دستور گوهرشاد بیگم ، همسر شاهرخ ساخته شد. این مسجد به دلیل ظرافت و زیبایی کاشی ها ، خوشنویسی و سبک معماری یکی از شاهکارهای معماری ایران در دوره تیموری است؛ و به دلیل موقوفات و نزدیکی های بسیار زیادی که به مقبره علی بن موسی الرضا دارد ، پربازدیدترین مسجد ایران به حساب می آید.

نام گوهرشاد در دو مکان بر روی کاشی های معرق نوشته شده است: یکی در بالای درب نقره منتهی به دارالسیاده و دیگری بر روی کتیبه ای که روی ایوان قرار دارد ، که دست نوشته زیبای شاهزاده بایسنقر است. در وسط نیز کتیبه ای به نام محمدرضا امامی وجود دارد. این مسجد به سبک چهار ایوان ساخته شده و گنبد آن طی سالها چهار بار تعمیر شده است. از سبک معماری این بنا به سبک تیموریان یاد شده و نام معمار آن استاد قوام الدین شیرازی است.

معرفی

خراسان بزرگ سرزمینی بزرگتر از خراسان امروزی ، بخشی از ایران بزرگ و از دوره ساسانیان نامی سنتی و متداول برای ارجاع به مناطق شرقی ایران است. ساسانیان قلمرو خود را به چهار قسمت تقسیم کردند که یکی از آنها خراسان یا "سرزمین خورشید" بود. منطقه تاریخی خراسان بزرگ استان خراسان در ایران امروزی و مناطق شمالی و غربی افغانستان و ترکمنستان امروزی را در بر می گیرد. به معنای وسیع تر ، ازبکستان و تاجیکستان و همچنین بخش هایی از قرقیزستان و قزاقستان را می توان در خراسان بزرگ تاریخی در نظر گرفت. برخی از نویسندگان خراسان را مهد زبان جدید فارسی می دانند.

خراسان سرزمینی است که در غرب از دامغان و سبزوار شروع می شود و در شرق تا بلخ و رودخانه جیحون امتداد می یابد. از جنوب ، تا شمال کرمان و غزنی و از شمال به سمرقند و بخارا می رسد.